Vrijdag, 26 oktober, de dag van het Offerfeest, bracht GAIA-voorzitter Michel Vandenbosch door in de tijdelijk erkende slachtinrichting van Park Spoor Noord in Antwerpen, waar 1.700 schapen van 9 uur 's morgens tot 19 uur 's avonds legaal maar onverdoofd ritueel geslacht werden. "Ik was daar in mijn hoedanigheid van voorzitter van de Adviesraad Dierenwelzijn Antwerpen. Om nadien verslag te kunnen uitbrengen van het verloop van het gebeuren aan de schepen voor Dierenwelzijn en het College van Burgemeester en Schepenen."
"Bijna keer op keer liep het mis en ben ik met de regelmaat van een klok moeten tussenbeide komen, steeds met de bedoeling de dieren voor erger te behoeden. Onverdoofd slachten, ook als dat gebeurt volgens de zogenaamde regels van de kunst – door een ervaren slachter met een scherp mes dat in één vloeiende beweging snijdt - veroorzaakt altijd pijn: vanaf het moment dat het mes de hals raakt en begint te snijden, verweren de dieren zich als bezetenen. Heftige spartel- en staartbewegingen wijzen er onweerlegbaar op dat de dieren hevige pijn en angst lijden."
"Ik heb gezien hoe de halssnede in één vloeiende snijbeweging veeleer uitzondering dan regel was. In het nog minst slechte geval werd de halssnede in twee snijbewegingen uitgevoerd, maar in vele gevallen werd de hals in meerdere snij- tot zagende bewegingen overgehaald."
"Ik zag hoe twee schapen met overgehaalde keel ineens rechtstonden op de slachtvloer, en bij volle bewustzijn wilden wegvluchten. Ik kon het op een gegeven ogenblik niet langer aanzien dat sommige slachters, ondanks dat ik er hen verschillende keren op gewezen had dat ze slechts één enkele snijbeweging mogen maken, het mes bleven gebruiken als een zaag. Ik heb hen meteen op nonactief gezet. "Stop, u slacht niet meer." Eén slachter had zijn arm bezeerd en miste keer op keer. Ik heb er de hoofdslachter bijgehaald en hem opgedragen de man onmiddellijk uit zijn 'functie' te ontheffen, wat ook gebeurde."
"In een aantal gevallen dreigden de dieren nog bij bewustzijn te worden opgetakeld en levend gevild. Vaak duurde het meer dan een minuut vooraleer je mocht aannemen dat de dieren hun laatste adem hadden uitgeblazen. Ik wees de mannen die de dieren moesten optakelen erop dat om zeker te zijn dat de dieren niet meer leefden, ze even met hun vinger tegen de oogbol moesten duwen. Indien er geen reactie volgt, kan je met grote zekerheid aannemen dat de dieren dood zijn. Ik moet zeggen dat ze mijn instructies zonder morren opvolgden."
"De schapen mogen elkaar niet zien geslacht worden. Dat is een islamitisch voorschrift, dat systematisch met de voeten getreden werd. Ook hier moest ik constant ingrijpen en er telkens weer op wijzen dat volgens hun eigen geloof een schaap geen ander schaap mag zien geofferd worden, precies om de dieren angst te besparen. Keer op keer bevestigde men mij dat ik gelijk had, maar niemand van de imams, die nochtans aanwezig waren, lette daarop."
"Meermaals moest ik tussenbeide komen wanneer schapen bij de hoorns, poten of staart voortgesleept werden en bij de vacht opgetild: dat is namelijk wettelijk verboden. Of wanneer te zware dieren, rammen die zich verweerden, door onhandige en verkeerde manipulatie van de kantelende aanvoertafel dreigden te vallen of effectief op de grond vielen. De angst, de paniek in de ogen van de dieren..."
"De aanwezige FAVV-inspecteurs stonden erbij, keken ernaar en noteerden. Ze lieten me begaan, ze gaven me gelijk, maar zover ik kon vaststellen grepen ze slechts in zeldzame gevallen in. Om na te gaan of het mes nog wel scherp genoeg was, bijvoorbeeld. Instructies van hogerhand? "Je kan hier de hele dag tussenbeide komen," zei een inspecteur me. Ja, inderdaad. Precies wat ik deed."
"Wat heeft het voor zin? Ik deed wat ik kon om in de gegeven omstandigheden het lijden van de dieren te verminderen. Geleden hebben ze allemaal. Dat heb ik niet kunnen voorkomen. Maar ik troost me een beetje met de gedachte dat vele dieren nog erger geleden hadden, indien ik er niet was geweest op die ene van de 81 tijdelijk erkende slachtinrichtingen. En er werden geen geiten aangevoerd. Dat mocht niet meer. Dat had de Stad Antwerpen beslist op grond van het advies van de Adviesraad Dierenwelzijn Antwerpen. Vorig jaar zag ik hoe geitjes kermend en krijsend van de pijn aan een poot werden omhoog getild en met open keel bloedend tegen de vloer werden gesmakt, waar ze nog bijna twee minuten lagen te spartelen. Dat hebben we dan toch maar voor mekaar gekregen."
"Negen schapen die in de tijdelijke slachtinrichting van Park Spoor Noord waren aangevoerd, hebben het Offerfeest 2012 overleefd. Ze werden niet aangekocht en keerden 's avonds terug naar de wei. Een van die dieren liep al mekkerend naar me toe en duwde zijn hoofd tegen mijn hand. Ik streelde hem zachtjes..."
"Een moslim kwam naar me toe. Hij had geen schaap geslacht. 'Mijnheer Vandenbosch, ik heb u de hele tijd gadegeslagen. Ik besef hoe moeilijk dit voor u is geweest...' Vanmorgen (zondag) debatteerde ik op de Antwerpse Regionale televisie met een moslim, die bij de Raad van Theologen betrokken is. Hij bevestigde dat meerdere moslimlanden verdoving aanvaarden en zette de deur op een kier voor de mogelijkheid om de dieren te verdoven. 's Namiddags ontving ik een mail van een andere moslim die onze beelden gezien had. Volgens hem zou de profeet Mohamed, mocht hij vandaag geleefd hebben, verdoving ongetwijfeld hebben aanbevolen indien hij zou gezien hebben hoe het er in onze tijd aan toe gaat. Er is nog hoop..."