Voorbijgestreefde kookkunstjes
De eindejaarsfeesten zijn weer voorbij. Kalkoenen, eenden, boerderijdieren en wildbestand herademen eventjes. Handen en schorten worden ontdaan van geronnen bloed. Botte messen worden opnieuw gewet, nog scherper dan voorheen.
Mijn oprechte waardering voor televisie-koks die erin slagen om lekkere gerechten tevoorschijn te toveren zonder dierenleed van welke aard ook. Ze zijn helaas zeldzaam en bijgevolg moeilijk op te sporen tussen het leger klassieke ‘TV-kokers’ met hun stilaan voorbijgestreefde kookkunstjes, datzelfde leger wiens fantasie vrij bedroevend is omdat het er niet of nauwelijks in slaagt te kokkerellen zonder één of ander dier te laten stressen, pijnigen of mishandelen.
“Ja maar, die dieren hebben een goed leven gehad”, hoor je dan. Mis poes! Dieren leven in het nu. Geen enkel dier denkt: “Och, ik sta al jaren in een malse weide dus ga ik mij nu gedwee in die camion laten leiden om mij over enkele luttele uren netjes te laten slachten.” Wat een onzin! Wat voor doorzichtige uitvluchten van de mens die niet wil of kan verzaken aan culinaire luxe, zelfs niet ten koste van ander ‘leven’. Vlees..vis..milieu..stikstof..klimaatopwarming. Zelfs aan een opmerkzaam, pienter kind (OPK) hoef je het niet meer uit te leggen.
OPK: “Mama, kijk dan. Die mijnheer lijkt wel een tovenaar. Met, lang, vettig haar roert hij in de potten. Toen hij daarnet het hoofd schudde omdat hij Faux Gras De GAIA zo ver-schrik-ke-lijk vindt, had ik de indruk dat er plotsklaps een zweet- of neusdruppel in zijn bloederige stoofschotel plengde.”
MAMA: “Ja, hij is zeer gepassioneerd, gaat telkens tot op het bot, en vindt alles wat hij bekokstooft on-ge-loof-lijk gezond.”
OPK: “Mama, kijk dan. Op de koelkast van die mijnheer prijkt een affiche van allerlei zeedieren. Onze meester zegt dat de meeste daarvan zo goed als uitgestorven zijn.”
MAMA: “Ja, maar soms mompelt hij dat zijn dagelijkse kost, ‘als het per se moet’, ook wel vegetarisch kan. Met vegan boekt hij bij zijn doorsnee ‘beste kijkers’ weinig of geen succes, vrees ik.”
OPK: “Mama, kijk dan. Aan die mijnheer zou Roodkapje vermoedelijk vragen ‘waarom heb jij zo’n grote tanden?’ Hij doet mij een beetje denken aan al die bevertjes die ze nu proberen dood te schieten.”
MAMA: “Bevertjes? Nee, op vakantie gaat hij in Afrika wel eens ‘op zoek’ naar grotere dieren.”
OPK: “Mama, kijk dan. De meesten van die mijnheren krijgen met de dag dikkere buiken, net als die zeug die we onlangs zagen liggen, geprangd in een metalen kooi, terwijl ze niet kon of mocht bewegen en nog nooit één streepje zon had gezien. Waar was dat weer?”
MAMA: “Dat was bij die varkenskweker die zijn dieren zo goed verzorgt omdat hij, naar ’t schijnt, ontzettend veel van ze houdt.”
OPK: “Mama, kijk dan. Op zolder vond ik wat oude kranten. Er staat telkens iets in over groentjes bereiden. Een zekere YD noemt het ‘konijnenvoer’ en een zekere HC heeft het over ‘gras op mijn bord’. Wie zijn deze mensen?”
MAMA: “Dat zijn journalisten van de oude stempel. Wees gerust, ondertussen zijn ze met pensioen. Mogelijk afgevoerd, on hold gezet, of gelukkig reeds geruime tijd zwevend in vergetelheid.”
Pol Goossen