De Nasa - 18/2/2021: gejuich van jewelste. Na een vlucht van 7 maanden werd zowaar het rijdend robotprojectiel Perseverance op Mars gedeponeerd. Hoera! Nu Moeder Aarde is opgesoupeerd, zo goed als naar de vaantjes geholpen zeg maar, ligt er met Mars een nieuwe hoofdschotel binnen handbereik. Het voorgerecht was Jannekemaan: een kleine stap voor de mens, een grote stap voor de mensheid. Nieuwe plekken om te massacreren. Over ongeveer 20 jaar, een nanoseconde in de eeuwigheid, palmt de mensheid Mars in en begint langzaam maar zeker aan een nieuwe nietsontziende expeditie. Triomf? Kritische geesten hebben hun twijfels. De opgetogen media echter zijn unaniem laaiend. Het positivisme wordt er bij de bevolking als het ware ingelepeld. Vele burgers knikken als makke schapen, weinigen bieden weerwerk. Op zijn zachtst gezegd maakt die hele heisa mij ongemakkelijk. Et alors? Ruimtevaart: een betrachting, een verlokking, een verslaving als (g)een ander?
Vooruitgang? Is dit een grap of om te huilen? De processie van Slechternach: één stap vooruit en twee achteruit. De culinaire wereld denkt toekomstgericht en is alvast in zijn nopjes. Misschien is er wel een dierenrijk, wie weet? Een waaier aan beesten om te bejagen, dood te schieten, te versnijden, te koken, te stoven of te braden. Tot op het bot asjeblief, we laten niets verloren gaan. Marssteak, Marsbouletten, -coteletten en -mignoletten, Marsbatterijkippen, Marsvarkenskweek, Marsvleermuizen met op termijn Marsvirussen, Marsfoie gras. Dat dieren aldaar uit hun holen zouden kruipen met de boodschap ‘noli me tangere’ (raak me niet aan) wordt omwille van culinaire luxe traditiegetrouw weggelachen. De pot in, asap, nu direct! Geen genade, zelfs niet voor muskusratten en het diertje Marsupilami. Marsnertsen, Marscircusdieren, Marsdolfinaria, Marsenzovoort ... enzovoort. En avant mars!!
Misschien is er ondergronds wel water te vinden, zou het? Of zelfs een ware zee? Stel je voor! Kreeften om levend te koken, een zeebodem om met zwaar materiaal naar de verdoemenis te schrapen en alle leven te vangen en alles kapot te maken wat maar enigszins kapot te maken valt, koraalriffen (baarmoeders van de zee) incluis. Hopelijk niet te veel walvissen daar op Mars want uitroeien is geen eenvoudige klus. Pas op je tellen, Mars, we komen eraan: ontbossing, vervuiling, olierampen, plastic, ontelbare dieren geteisterd, geplaagd en gemolesteerd door toedoen van de alien mens. Respect? Discipline? Begrip? Gezond verstand? Onnoemelijk veel en moeilijk te bevatten onverschilligheid, ja.
Het kostenplaatje? Een beginkapitaal van een paar miljard euro’s. Ach, wie maalt erom? Opvang voor daklozen? Ga weg! Bestrijden van hongersnood? Zeur toch niet! Ieder mens drinkbaar water? Welke sukkel gaat er nu in de woestijn wonen!
Pol Goossen.